အနာဂတ္အဆုံးအျဖတ္ (သို႔) အမ်ဳိးသားရင္ၾကားစိေရး
ကၽြန္သက္ ႏွစ္ရာေက်ာ္ကာလအထိ သမိုင္းအေမွာင္ခ်၊ သြီးထိုးလႈံ႔ေဆာ္၊ ရန္တိုက္ခံလာရေသာ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားမွာ သမိုင္းကြင္းဆက္ျပတ္ကာ ရန္သူကို မိတ္ေဆြထင္၊ မိတ္ေဆြကို ရန္သူျမင္ၿပီး၊ သြီးရင္း သားရင္းအခ်င္းခ်င္း အထင္အျမင္လြဲမွား၊ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံ၊ ေစာ္ကား၊ ရန္မ်ားခမႈမ်ားမွာ လြန္ခေသာ အတိတ္သမိုင္း၌လည္း ဟိနိန္ခၿပီး လက္ဟိပစၥဳပၸာန္တြင္လည္း တခ်ဳိ႕နိန္ရာ၊ တခ်ဳိ႕ပုဂၢဳိလ္မ်ား၏ စကားနန္႔ လုပ္ရပ္မ်ားၾကားတြင္ တြိျမင္နိန္ရတုန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
၄င္းရို႕ထဲ၌ အျပင္းထန္ဆုံး လြဲမွားမႈမ်ားမွာ အေနာက္သားမ်ားကို ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း၊ အဝကၽြန္းသား မ်ားကို ႏွိမ့္ခ်ရန္မူျခင္း၊ ေခ်ာင္းသားမ်ားကို မတူမတန္ဆက္ဆံျခင္း၊ ရမ္းၿဗဲစကားေျပာနန္႔ ဗမာစကားေျပာ (ေတာင္ပိုင္းသား) မ်ားကို ႏွိမ့္ခ်သေရာ္ျခင္း အျပင္ တျခားေသာ ရခိုင္မ်ဳိးႏြယ္စု သက္၊ ခမြီး၊ ၿမဳိ၊ ဒိုင္းနက္၊ မရာမာမ်ားကို ပစ္ပယ္ႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံျခင္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
အမွန္က အေနာက္သား၊ ရမ္းၿဗဲသား၊ ေခ်ာင္းသား၊ ေတာင္သား၊ မရိုးသား၊ ရီႀကဳိင္သား ဆိုသည္ မ်ားမွာ နိန္ၿမီေဒသ ညႊန္းဆိုခ်က္သာျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးအႏြယ္အမည္နာမ မဟုတ္ေၾကာင္းကို ဦးစြာသေဖါ ေပါက္ဖို႔လိုပါသည္။ ၿပီးေနာက္ သက္၊ ခမြီး၊ ၿမဳိ၊ ဒိုင္းနက္၊ မရာမာ အမ်ဳိးအႏြယ္မ်ားမွာလည္း ရွည္ၾကာေသာ သမိုင္းေၾကာ တေလွ်ာက္လုံး ရခိုင့္တိုင္းျပည္ထဲ၌ ရခိုင္ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ သစၥာဟိစြာ၊ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ နိန္ထိုင္ လာကတ္ေသာ ရခိုင္မ်ဳိးႏြယ္စု စစ္စစ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ အေနာက္သား၊ အဝကၽြန္းသားဆိုသည္မွာ ရခိုင္ကို ဗမာကၽြန္ျပဳသည့္ေနာက္တြင္မွ ဘဂၤလားသို႔ ထြက္ၿပီးတိမ္းေယွာင္လားခရေသာ ရခိုင္စစ္ၿပီးဒုကၡသည္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ရခိုင့္သမိုင္းကို ေလ့လာသုံးသပ္ၾကည့္မည္ဆိုပါကရခိုင္လူမ်ဳိးအစ ရကိၡတက(ရကၡပူရပေဝသန ကုလဝင္က်မ္းအရ)၊ မာရာယုက(ရခိုင္ဇာတိဝံသေမာ္ကြန္းေပစာမူအရ)၊ ငရကၡိဳက္က(ဓညဝတီရာဇဝင္အရ)၊ အာရကၡက(အာနႏၵစျႏၵားေက်ာက္စာအရ)၊ အာရီယန္ႏြယ္က(ေအဒီ၉-ရာစုမွစတင္သည့္အယူအဆအရ)ဟူ၍ ငါးမ်ဳိးငါးစား တြိဟိရပါသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည္ကပင္စစ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ တိုင္းျပည္တစ္ခုတည္း၊ ရွင္ဘုရင္တပါးတည္း၊ သာသနာတစ္ခုတည္း၊ စာပီတစ္ခုတည္း၊ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ပုံစံတည္းျဖင့္ နွစ္ေထာင္ခ်ီၿပီး အတူတကြ ခ်စ္ၾကည္ညီညြတ္စြာ နိန္ထိုင္လာေသာ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးပင္ျဖစ္သည္။
ထိုေနာက္ပိုင္း ရခိုင္ႏိုင္ငံကို ဗမာမ်ား သိမ္းပိုက္လိုက္ေသာအခ်ိန္မွ စတင္ၿပီး ဘုရင္၊ မိဖုရား၊ မင္းညီမင္းသား၊ မူးႀကီးမတ္ရာ၊ ပညာဟိသုခမီ၊ ပညာဟိရဟန္းသံဃၤာမ်ားကို ကၽြန္ျပဳရန္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လားၿပီး က်န္ဟိေသာ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားထဲမွ အတတ္ပညာသွ်င္၊ အသိပညာသွ်င္၊ အရာဟိအရာခံ အထက္ေပၚရီမ်ားကို ပထမအသုတ္ သတ္ျဖတ္ၿပီး ဒုတိယအနိန္ျဖင့္ သူေဌးသူၾကြယ္၊ ကုန္သည္၊ လယ္သူႀကီးမ်ားကို သုတ္သင္၍ တတိယအခါမွာေတာ့ အႏုပညာသည္၊ ဆီးပညာသည္၊ လက္မႈပ ညာသည္မ်ားကို ယွင္းလင္းလွ်က္ လွပေသာ ရခိုင္အမ်ဳိးသမီးမွန္သမွ်ကို စိတ္ႀကိဳက္ မုဒိန္းက်င့္သတ္ ျဖတ္သည့္အျပင္ သာမာန္အရပ္သားမ်ားကိုလည္း စိတ္အၾကမ္းဝင္လွ်င္ ဝင္တိုင္း အရြီးအခ်ယ္မဟိ အတိုင္းအတာမသိ ႏွိပ္စက္၊ ညွင္းပန္း၊ သတ္ျဖတ္ခပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗမာ့ကၽြန္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ရခိုင့္အမ်ဳိးအႏြယ္ အတန္းအစားကို ခြဲျခားလိုပါက -
(၁) ဗမာမ်ားသိမ္းပိုက္သည့္အခ်ိန္မွ စတင္ၿပီး မဟုတ္မခံေတာ္လွန္ခကတ္ေသာ (Revolutionary) ေတာ္လွန္ေရးသမား။
(၂) ဗမာမ်ား နွိပ္စက္သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ လြတ္ရာကၽြတ္ရာသို႔ ထြက္ၿပီးခိုလုံခကတ္ေသာ (Refugee) ဒုကၡသည္။
(၃) ၿပီးစရာၿမီမဟိ ခိုလႈံဖက္တြယ္ရာရွာမတြိ၍ ဗမာရို႕၏ ဖိႏွိပ္ရက္စက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ အညံ့ခံ လိုင္စင္းပီးခကတ္ရကတ္ေသာ (Slave) ကၽြန္။
ဟူ၍ အုပ္စုသုံးစုသာ က်န္ဟိပါသည္။
၄င္းေနာက္ ဗမာျပည္ကို အဂၤလိပ္မ်ား သိမ္းပိုက္ခ်ိန္၌ ဖိနွိပ္နင္းၿခြီခံနိန္ရေသာ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားမွာ အသင့္အတင့္ လြန္႔လူးကုန္းထလာႏိုင္ရာမွ ဂနိန္႔ပုံစံမ်ဳိးအထိကို လူဦးရြီတျဖည္းျဖည္း တိုးပါြးလာရျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ား၏ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကၽြန္ျပဳခံရမႈ၊ အဂၤလိပ္လက္ေအာင္ သြီးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ခံရမႈ၊ ဂ်ပန္လက္ေအာက္ ဆိုးဝါးစြာ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္မႈ၊ ထို႔ေနာက္ ဗမာ့ကၽြန္ တခါျပန္ျဖစ္ရျခင္း ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သင္းခြဲ၊ ကုန္းတိုက္၊ ေျမွာက္ပင့္၊ လိမ္လည္၊ ဖုံးကြယ္၊ ဝါဒျဖန္႔၊ အတုအပျပဳလုပ္ ခံရမႈ ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာေအာက္၌ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ား၏ အမ်ဳိးသားေရးလကၡဏာ၊ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ဆိုသည္မ်ားမွာ အဖတ္ဆည္မရေလာက္ေအာင္ ကြဲျပား၊ လြဲမွား၊ ပ်က္စီး၊ ဆိတ္သုန္း လားခရပါသည္။
ထုိအက်ဳိးဆက္မ်ားေၾကာင့္သာ အေနာက္သားကိုနွိမ္၊ ေခ်ာင္းသားကိုမေရာ၊ ေတာင္ပိုင္းကရခိုင္က ပ်က္၊ ေျမာက္ပိုင္းက အသိေခါက္ခက္အဝင္ရူး၊ ခမြီး၊ ၿမိဳ၊ သက္ လူရာမသြင္းရ စသည္ျဖင့္ ဘဝတူရခိုင္ အခ်င္းခ်င္း ကိုယ့္ေပါင္ကုိယ္ လွန္ေထာင္းနိန္ကတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ၄င္းမွာ ရခိုင္မ်ား ျပန္လည္ေဂါင္း ေထာင္မလာရန္ ရန္သူ႔ဖက္က စနစ္တက်ခ်မွတ္ခေသာ နည္းဗ်ဴဟာတခုျဖစ္သည့္အျပင္ ရခိုင္မ်ားအဖို႔ လြတ္လြပ္ေရးနန္႔ ေနာင္ဆယ္သက္ ဝီးရမည့္ အနည္းခ်က္ႀကီး တခုလည္းမည္ပါသည္။
ထိုအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ပလက္ဝၿမဳိ႕ဟိ ခမြီးလူမ်ဳိးအမ်ားစုမွာ ရခိုင္အႏြယ္အျဖစ္မွ ခ်င္းခမီ အျဖစ္သို႔ ခံယူလားျခင္း၊ ဗုဒၶဘာသာမွ ခရစ္ယန္သို႔ကူးေျပာင္းသြားျခင္း၊ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားကို မုန္းတီးျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလားရပါသည္။ ေက်ာက္ေတာ္၊ ေျမာက္ဦး၊ မင္းျပားဖက္မွ ခမီမ်ားမွာလည္း ရခိုင္အႏြယ္မဟုတ္ ေသာ ခမြီး(သီးသန္႔) မ်ဳိးႏြယ္စုအသြင္ျဖင့္သာ ရပ္တည္လာကတ္ၿပီး၊ တခ်ဳိ႕မွာလည္း ဗမာလူမ်ဳိးအျဖစ္ခံယူ လားျခင္း ျဖစ္ခရပါသည္။
ယင္းထက္ပိုဆိုးသည္မွာ တခ်ိန္က စစ္ၿပီးဒုကၡသည္မ်ားျဖစ္ေသာ ဘဂၤလား၊ အဝကၽြန္းမွ ရခိုင္လူ မ်ဳိးမ်ား အဖရခိုင္ျပည္သို႔ ျပန္လည္အၿခီခ်ရန္ စစ္ေတြ ေျမာက္ဦး၊ မင္းျပားၿမိဳ႕မ်ားသို႔ ေရာက္ဟိလာကတ္ ေသာအခါ၌ ၄င္းရို႕ကို ေဒသခံမ်ားက အလြန္ဆိုးဝါးစြာ ခြဲျခားဆက္မႈေၾကာင့္ တစတစျဖင့္ ဧရာဝတီတိုင္းသို႔ အားလုံးနီးပါး နာက်ဥ္းစြာ ေျပာင္းရြိလားကတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ၿပီးလွ်င္ ေက်ာက္ျဖဴ၊ ရမ္းၿဗဲ၊ မာန္ေအာင္၊ ေတာင္ကုတ္၊ သံတြဲၿမိဳ႕မ်ားနန္႔ ေျမာက္ပိုင္းရခိုင္မ်ား အလြမ္းမသင့္မႈမွာ ႏွစ္ေပါင္းအတန္ၾကာသည့္တိုင္ သိသာစြာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ျခင္းမွာ အလြန္ဆိုးဝါးလွပါသည္။ ေတာင္ပိုင္းသားတခ်ဳိ႕၏ ဗမာစကားသုံးစြဲမႈ၊ သမုိင္းအျမင္ ဇာတိသြီးဇာတိမာန္နည္းမႈ၊ ရခိုင္ေတးျခင္း၊ ရခိုင္စာပီ နားမလည္၊ မႏွစ္သက္၊ အားမပီးမႈမ်ားမွာ ေျမာက္ပိုင္းသားမ်ားအဖို႔ ခံစားခ်က္ ျဖစ္ေပၚစီၿပီး၊ စစ္ေတြ တကၠသိုလ္လာတက္စဥ္ ေျမာက္ပိုင္းသားမ်ား၏ အထင္ေသး၊ ခ်ဳိးႏွိမ္မႈမ်ား၊ ေက်ာက္ျဖဴေကာလိပ္ဖ်က္ သိမ္းေရးကိစၥရပ္မ်ား၊ ဗမာစကားေျပာျခင္းအေပၚ အၿမဲကဲ့ရဲ႕ခံရမႈမ်ားက ေတာင္ပိုင္းသားမ်ားကို ခံစားခ်က္ ျဖစ္ေပၚစီခပါသည္။
ထို႔အျပင္ ေျမာက္ပိုင္းသားခ်င္းလည္း စစ္ေတြသားက ၿမဳိ႕ႀကီးသား၊ ေျမာက္ဦးသားက နန္းတြင္းသား၊ ေက်ာက္ေတာ္သားက ဘုရားဗ်ာဒိတ္ရၿမီသား၊ မင္းျပားသားကလည္း ငါ့မင္းျပား၊ ေပါက္ေတာကလည္း ငါ့ေပါက္ေတာ၊ ၄င္းအျပင္ ကၽြန္းသား၊ ၿမိဳ႕သား၊ ဆင္းရဲသား၊ ငါ့အဖြဲ႔၊ သူ႔အဖြဲ႔ စသည္ျဖင့္ ဘဝတူ ရခိုင္အခ်င္းခ်င္း အသားယူ၊ ေဂ်ာက္ခ် အရည္မရအဖတ္မရ လုပ္ရပ္မ်ားျဖင့္ မိမိရို႕၏ ကၽြန္ဇာတ္လမ္းကို မရွည္ ရွည္ေအာင္ တက္ညီလက္ညီ ဆြဲဆန္႔ခကတ္ပါသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ျဖစ္ ခ(ၿခီ)လုံးသတ္မွ အမိတ၊ အေရးႀကီးက သြီးစည္းရ ဆိုသည့္အတိုင္း ကုလားရခိုင္ အဓိကရုဏ္း၊ရီေဘး ျဖစ္လာခ်ိန္မွာေတာ့ (ေတာင္ပိုင္းရခိုင္၊ ေျမာက္ပိုင္းရခိုင္၊ အေနာက္သားရခိုင္၊ ေခ်ာင္းသားရခိုင္၊ ဧရာဝတီရခိုင္(အဝကၽြန္းျပန္)၊ ဘဂၤလားရခိုင္၊ ရန္ကုန္ရခိုင္၊ ႏိုင္ငံျခားရခိုင္၊) ရခိုင္ဟူသမွ် ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအတြက္ ရင္ထိတ္ခကတ္သည္။ အတူတကြ ဝမ္းနည္းပူဆြဲကတ္သည္။ အတူတကြ ခံျပင္း နာၾကည္းကတ္သည္။ အတူတကြ ေထာက္ပံ့ကူညီကတ္သည္။ အတူတကြ အေျဖရွာလာကတ္သည္မ်ားကို ျမင္တြိလာရသည္။ မွန္ပါသည္။ ရခိုင္သည္ ရခိုင္ဟု အသံၾကားလွ်င္ ေဂါင္းေထာင္တတ္ေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ရခိုင္လူမ်ဳိးတိုင္း၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲတြင္ ပူႏြီးေသာ အာရီယန္သြီးမ်ား စီးဆင္းနိန္တုန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သိနားလည္မႈေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ျဖစ္၊ မိရိုးဖလာပင္ျဖစ္ျဖစ္ ရခိုင္မွန္က အမ်ဳိးကိုခ်စ္သည္ဆိုေသာ ဝိေသသမွာလည္း မေျပာင္းလဲဘဲ တည္ဟိနိန္ဆဲပင္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ရခိုင္ရို႕အဖို႔မွာ သာမွန္အခ်စ္နန္႔မၿပီး ေတာ္ရုံတန္ရုံဝိုင္းဝန္းလာသည္နန္႔ မလုံေလာက္၊ အဆက္အသြယ္လုပ္ျဖစ္္လာကတ္သည္ထက္ အဆက္အစပ္မိလာေအာင္ထိ ႀကိဳးပမ္းရမည္။ ၊ စိတ္ႀကိဳက္ က်ဳံးယူနိန္ကတ္ေသာ ရွိေဟာင္းအမြီအႏွစ္နန္႔ သဘာဝသယံဇာတ၊ ဆင္းရဲမြဲတည္မႈနန္႔ ပညာေရးနိမ့္က်မႈ၊ အသက္လုထိန္သိမ္းနိန္ရေသာ စာပီနန္႔ယဥ္ေက်းမႈ၊ မ်ဳိးျခားသြီးေရာမႈနန္႔ လူဦးရြိတိုး ပါြးႏႈန္းဆုတ္ယုတ္လာမႈမ်ား အစဟိသည့္ စိန္ေခၚမႈမ်ားပတ္လည္ဝိုင္းနိန္ေသာ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားအဖို႔ ေဒဂနိန္႔ ေဒအေျခအနိန္မွာသာ စစ္မွန္ေသာ စည္းလုံးညီညြတ္မႈကို မရယူႏိုင္ပါက ေနာင္တခ်ိန္တြင္ “တ” ရန္ “ေနာင္တ” ဆိုသည္လည္း မဟိႏိုင္ေၾကာင္းကို ရခိုင္လူမ်ဳိးတိုင္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီက အေလးအနက္ သေဖာေပါက္ရန္မွာလည္း အသက္တမွ် အေရးႀကီးနိန္ပါသည္။
သို႔ျဖင့္ စစ္မွန္ေသာစည္းလုံးညီညြတ္မႈကို လိုခ်င္လွ်င္ ရွိဦးစြာ National Reconcilliation အမ်ဳိး သားရင္ၾကားစိေရး (ဝါ) အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးကို ေဖၚေဆာင္ရပါမည္။ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားစိေရး တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ဆုိပါက အဆင့္ (၄) ဆင့္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
(၁) အသိအမွတ္ျပဳျခင္း။ အသိအမွတ္ျပဳရာ၌ (က)ရခိုင္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း (ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ၊ ပညာ တတ္ ပညာမဲ့၊ စကားတူ စကားမတူ၊ ေဒသတူ ေဒသမတူ) တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ျခြင္းခ်က္မဟိ အသိအမွတ္ ျပဳျခင္း။ (ခ) ရခိုင္အဖြဲ႔အစည္းအခ်င္းခ်င္း ( အားႀကီး အားနည္း၊ သက္ရင့္ သက္ႏု၊ ဝါဒတူ ဝါဒမတူ) တစ္ဖြဲ႔ ကိုတစ္ဖြဲ႔ ျခြင္းခ်က္မဟိ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။
(၂) အသိပီးျခင္း (acknowledgment)။ အသိပီးျခင္း၌ (က) ရခိုင္သမိုင္းကို (စာအုပ္၊ ရုပ္သံတိတ္ ေခြ၊ ေဟာေျပာပြဲ၊ ယွင္းလင္းပြဲ၊ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျဖင့္) က်ယ္ျပန္႔စြာ မွ်ဝီအသိပီးျခင္း။ (ခ) ခ်ဳိးႏွိမ္မႈ၊ အတင္စီးမႈ မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ခကတ္သူ အသီးသီးမွ လုပ္ေဆာင္ခံခရသူမ်ားကို အရိုးသားဆုံး ဖြင့္ဟဝန္ခံျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။
(၃) Contrition ျဖစ္ရပ္မ်ားကိုတာဝန္ယူမႈ၊ ေနာင္တရမႈ၊ ေတာင္းပန္မႈ ျပဳလုပ္ျခင္း။ ဤအဆင့္၌ (က) အမွားက်ဴးလြန္ဖူးသူမ်ားသည္ မိမိ၏လုပ္ရပ္မ်ားကို တာဝန္သိျခင္း၊ တာဝန္ခံျခင္း။ (ခ) မိမိအမွားကို မိမိကိုယ္တိုင္ နားလည္သေဖါေပါက္လာေအာင္ စနစ္တက် ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္း။ (ဂ)အမွားျပဳဖူးသူအနိန္ျဖင့္ အဖုအထိုက္ မွန္သမွ်အား အႀကီးအငယ္မရြီး၊ အက်ဳိးအျပစ္ကို ထည့္မတြက္ဘဲ အတၱကိုခါဝါခ်လွ်က္ ေတာင္းပန္မႈျပဳျခင္း၊ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္းမ်ားကို ဆိုလိုပါသည္။
(၄) (forgiveness) ခြင့္လႊတ္ျခင္း။ ခြင့္လႊတ္ျခင္း၌ တစုံတခုကို တနည္းနည္းျဖင့္ တစုံတရာအထိ အျပဳခံရဖူးသူမ်ားမွ မိမရို႕၏ နာက်ဥ္းခ်က္၊ အစာမေၾကမႈ၊ ဒဏ္ရာေဟာင္းမ်ားအားလုံးကို သင္ပုန္းေျခၿပီး အျမစ္ျပတ္ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ေဒဂနိန္႔ လုပ္ရပ္သည္ အနာဂတ္၏ သမိုင္းျဖစ္သည္။ ေနာင္အနွစ္ တစ္ရာ ကမၻာ့သမိုင္း၌ ရခိုင္လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး ပရုပ္လုံး(ပ်ဴလူမ်ဳိး)ကဲ့သို႔ လုံးပါးပါးလားျခင္း (သို႔မဟုတ္) အစၥေရးကဲ့သို႔ ေအာင္ျမင္စြာေက်ာ္ျဖတ္လာျခင္း ဆိုေသာ အေျဖႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုကို ေဒဂနိန္႔ရခိုင္မ်ားကသာ အဆုံးအျဖတ္ ပီးႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆုံးျဖတ္ပီးႏိုင္သူမ်ားလက္နန္႔ လွပသာအနာဂတ္ကို လွပေသာလက္ရီးမ်ားျဖင့္ အခ်ိန္မလြန္မီ ထုဆစ္ရီးျခစ္ကတ္ပါဖိလို႔ အေရးေပၚ ႏိႈးေဆာ္တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။
အမ်ဳိးသားသြီးစည္းညီညြတ္ေရးအတြက္ တပ္ဦးမွခ်ီတက္ရန္ သႏၷိဌာန္ျဖင့္ ....................
ရခိုင္ဆ္ိုေကshare
၄င္းရို႕ထဲ၌ အျပင္းထန္ဆုံး လြဲမွားမႈမ်ားမွာ အေနာက္သားမ်ားကို ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း၊ အဝကၽြန္းသား မ်ားကို ႏွိမ့္ခ်ရန္မူျခင္း၊ ေခ်ာင္းသားမ်ားကို မတူမတန္ဆက္ဆံျခင္း၊ ရမ္းၿဗဲစကားေျပာနန္႔ ဗမာစကားေျပာ (ေတာင္ပိုင္းသား) မ်ားကို ႏွိမ့္ခ်သေရာ္ျခင္း အျပင္ တျခားေသာ ရခိုင္မ်ဳိးႏြယ္စု သက္၊ ခမြီး၊ ၿမဳိ၊ ဒိုင္းနက္၊ မရာမာမ်ားကို ပစ္ပယ္ႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံျခင္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
အမွန္က အေနာက္သား၊ ရမ္းၿဗဲသား၊ ေခ်ာင္းသား၊ ေတာင္သား၊ မရိုးသား၊ ရီႀကဳိင္သား ဆိုသည္ မ်ားမွာ နိန္ၿမီေဒသ ညႊန္းဆိုခ်က္သာျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးအႏြယ္အမည္နာမ မဟုတ္ေၾကာင္းကို ဦးစြာသေဖါ ေပါက္ဖို႔လိုပါသည္။ ၿပီးေနာက္ သက္၊ ခမြီး၊ ၿမဳိ၊ ဒိုင္းနက္၊ မရာမာ အမ်ဳိးအႏြယ္မ်ားမွာလည္း ရွည္ၾကာေသာ သမိုင္းေၾကာ တေလွ်ာက္လုံး ရခိုင့္တိုင္းျပည္ထဲ၌ ရခိုင္ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ သစၥာဟိစြာ၊ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ နိန္ထိုင္ လာကတ္ေသာ ရခိုင္မ်ဳိးႏြယ္စု စစ္စစ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ အေနာက္သား၊ အဝကၽြန္းသားဆိုသည္မွာ ရခိုင္ကို ဗမာကၽြန္ျပဳသည့္ေနာက္တြင္မွ ဘဂၤလားသို႔ ထြက္ၿပီးတိမ္းေယွာင္လားခရေသာ ရခိုင္စစ္ၿပီးဒုကၡသည္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ရခိုင့္သမိုင္းကို ေလ့လာသုံးသပ္ၾကည့္မည္ဆိုပါကရခိုင္လူမ်ဳိးအစ ရကိၡတက(ရကၡပူရပေဝသန ကုလဝင္က်မ္းအရ)၊ မာရာယုက(ရခိုင္ဇာတိဝံသေမာ္ကြန္းေပစာမူအရ)၊ ငရကၡိဳက္က(ဓညဝတီရာဇဝင္အရ)၊ အာရကၡက(အာနႏၵစျႏၵားေက်ာက္စာအရ)၊ အာရီယန္ႏြယ္က(ေအဒီ၉-ရာစုမွစတင္သည့္အယူအဆအရ)ဟူ၍ ငါးမ်ဳိးငါးစား တြိဟိရပါသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည္ကပင္စစ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ တိုင္းျပည္တစ္ခုတည္း၊ ရွင္ဘုရင္တပါးတည္း၊ သာသနာတစ္ခုတည္း၊ စာပီတစ္ခုတည္း၊ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ပုံစံတည္းျဖင့္ နွစ္ေထာင္ခ်ီၿပီး အတူတကြ ခ်စ္ၾကည္ညီညြတ္စြာ နိန္ထိုင္လာေသာ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးပင္ျဖစ္သည္။
ထိုေနာက္ပိုင္း ရခိုင္ႏိုင္ငံကို ဗမာမ်ား သိမ္းပိုက္လိုက္ေသာအခ်ိန္မွ စတင္ၿပီး ဘုရင္၊ မိဖုရား၊ မင္းညီမင္းသား၊ မူးႀကီးမတ္ရာ၊ ပညာဟိသုခမီ၊ ပညာဟိရဟန္းသံဃၤာမ်ားကို ကၽြန္ျပဳရန္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လားၿပီး က်န္ဟိေသာ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားထဲမွ အတတ္ပညာသွ်င္၊ အသိပညာသွ်င္၊ အရာဟိအရာခံ အထက္ေပၚရီမ်ားကို ပထမအသုတ္ သတ္ျဖတ္ၿပီး ဒုတိယအနိန္ျဖင့္ သူေဌးသူၾကြယ္၊ ကုန္သည္၊ လယ္သူႀကီးမ်ားကို သုတ္သင္၍ တတိယအခါမွာေတာ့ အႏုပညာသည္၊ ဆီးပညာသည္၊ လက္မႈပ ညာသည္မ်ားကို ယွင္းလင္းလွ်က္ လွပေသာ ရခိုင္အမ်ဳိးသမီးမွန္သမွ်ကို စိတ္ႀကိဳက္ မုဒိန္းက်င့္သတ္ ျဖတ္သည့္အျပင္ သာမာန္အရပ္သားမ်ားကိုလည္း စိတ္အၾကမ္းဝင္လွ်င္ ဝင္တိုင္း အရြီးအခ်ယ္မဟိ အတိုင္းအတာမသိ ႏွိပ္စက္၊ ညွင္းပန္း၊ သတ္ျဖတ္ခပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗမာ့ကၽြန္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ရခိုင့္အမ်ဳိးအႏြယ္ အတန္းအစားကို ခြဲျခားလိုပါက -
(၁) ဗမာမ်ားသိမ္းပိုက္သည့္အခ်ိန္မွ စတင္ၿပီး မဟုတ္မခံေတာ္လွန္ခကတ္ေသာ (Revolutionary) ေတာ္လွန္ေရးသမား။
(၂) ဗမာမ်ား နွိပ္စက္သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ လြတ္ရာကၽြတ္ရာသို႔ ထြက္ၿပီးခိုလုံခကတ္ေသာ (Refugee) ဒုကၡသည္။
(၃) ၿပီးစရာၿမီမဟိ ခိုလႈံဖက္တြယ္ရာရွာမတြိ၍ ဗမာရို႕၏ ဖိႏွိပ္ရက္စက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ အညံ့ခံ လိုင္စင္းပီးခကတ္ရကတ္ေသာ (Slave) ကၽြန္။
ဟူ၍ အုပ္စုသုံးစုသာ က်န္ဟိပါသည္။
၄င္းေနာက္ ဗမာျပည္ကို အဂၤလိပ္မ်ား သိမ္းပိုက္ခ်ိန္၌ ဖိနွိပ္နင္းၿခြီခံနိန္ရေသာ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားမွာ အသင့္အတင့္ လြန္႔လူးကုန္းထလာႏိုင္ရာမွ ဂနိန္႔ပုံစံမ်ဳိးအထိကို လူဦးရြီတျဖည္းျဖည္း တိုးပါြးလာရျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ား၏ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကၽြန္ျပဳခံရမႈ၊ အဂၤလိပ္လက္ေအာင္ သြီးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ခံရမႈ၊ ဂ်ပန္လက္ေအာက္ ဆိုးဝါးစြာ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္မႈ၊ ထို႔ေနာက္ ဗမာ့ကၽြန္ တခါျပန္ျဖစ္ရျခင္း ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သင္းခြဲ၊ ကုန္းတိုက္၊ ေျမွာက္ပင့္၊ လိမ္လည္၊ ဖုံးကြယ္၊ ဝါဒျဖန္႔၊ အတုအပျပဳလုပ္ ခံရမႈ ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာေအာက္၌ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ား၏ အမ်ဳိးသားေရးလကၡဏာ၊ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ဆိုသည္မ်ားမွာ အဖတ္ဆည္မရေလာက္ေအာင္ ကြဲျပား၊ လြဲမွား၊ ပ်က္စီး၊ ဆိတ္သုန္း လားခရပါသည္။
ထုိအက်ဳိးဆက္မ်ားေၾကာင့္သာ အေနာက္သားကိုနွိမ္၊ ေခ်ာင္းသားကိုမေရာ၊ ေတာင္ပိုင္းကရခိုင္က ပ်က္၊ ေျမာက္ပိုင္းက အသိေခါက္ခက္အဝင္ရူး၊ ခမြီး၊ ၿမိဳ၊ သက္ လူရာမသြင္းရ စသည္ျဖင့္ ဘဝတူရခိုင္ အခ်င္းခ်င္း ကိုယ့္ေပါင္ကုိယ္ လွန္ေထာင္းနိန္ကတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ၄င္းမွာ ရခိုင္မ်ား ျပန္လည္ေဂါင္း ေထာင္မလာရန္ ရန္သူ႔ဖက္က စနစ္တက်ခ်မွတ္ခေသာ နည္းဗ်ဴဟာတခုျဖစ္သည့္အျပင္ ရခိုင္မ်ားအဖို႔ လြတ္လြပ္ေရးနန္႔ ေနာင္ဆယ္သက္ ဝီးရမည့္ အနည္းခ်က္ႀကီး တခုလည္းမည္ပါသည္။
ထိုအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ပလက္ဝၿမဳိ႕ဟိ ခမြီးလူမ်ဳိးအမ်ားစုမွာ ရခိုင္အႏြယ္အျဖစ္မွ ခ်င္းခမီ အျဖစ္သို႔ ခံယူလားျခင္း၊ ဗုဒၶဘာသာမွ ခရစ္ယန္သို႔ကူးေျပာင္းသြားျခင္း၊ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားကို မုန္းတီးျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလားရပါသည္။ ေက်ာက္ေတာ္၊ ေျမာက္ဦး၊ မင္းျပားဖက္မွ ခမီမ်ားမွာလည္း ရခိုင္အႏြယ္မဟုတ္ ေသာ ခမြီး(သီးသန္႔) မ်ဳိးႏြယ္စုအသြင္ျဖင့္သာ ရပ္တည္လာကတ္ၿပီး၊ တခ်ဳိ႕မွာလည္း ဗမာလူမ်ဳိးအျဖစ္ခံယူ လားျခင္း ျဖစ္ခရပါသည္။
ယင္းထက္ပိုဆိုးသည္မွာ တခ်ိန္က စစ္ၿပီးဒုကၡသည္မ်ားျဖစ္ေသာ ဘဂၤလား၊ အဝကၽြန္းမွ ရခိုင္လူ မ်ဳိးမ်ား အဖရခိုင္ျပည္သို႔ ျပန္လည္အၿခီခ်ရန္ စစ္ေတြ ေျမာက္ဦး၊ မင္းျပားၿမိဳ႕မ်ားသို႔ ေရာက္ဟိလာကတ္ ေသာအခါ၌ ၄င္းရို႕ကို ေဒသခံမ်ားက အလြန္ဆိုးဝါးစြာ ခြဲျခားဆက္မႈေၾကာင့္ တစတစျဖင့္ ဧရာဝတီတိုင္းသို႔ အားလုံးနီးပါး နာက်ဥ္းစြာ ေျပာင္းရြိလားကတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ၿပီးလွ်င္ ေက်ာက္ျဖဴ၊ ရမ္းၿဗဲ၊ မာန္ေအာင္၊ ေတာင္ကုတ္၊ သံတြဲၿမိဳ႕မ်ားနန္႔ ေျမာက္ပိုင္းရခိုင္မ်ား အလြမ္းမသင့္မႈမွာ ႏွစ္ေပါင္းအတန္ၾကာသည့္တိုင္ သိသာစြာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ျခင္းမွာ အလြန္ဆိုးဝါးလွပါသည္။ ေတာင္ပိုင္းသားတခ်ဳိ႕၏ ဗမာစကားသုံးစြဲမႈ၊ သမုိင္းအျမင္ ဇာတိသြီးဇာတိမာန္နည္းမႈ၊ ရခိုင္ေတးျခင္း၊ ရခိုင္စာပီ နားမလည္၊ မႏွစ္သက္၊ အားမပီးမႈမ်ားမွာ ေျမာက္ပိုင္းသားမ်ားအဖို႔ ခံစားခ်က္ ျဖစ္ေပၚစီၿပီး၊ စစ္ေတြ တကၠသိုလ္လာတက္စဥ္ ေျမာက္ပိုင္းသားမ်ား၏ အထင္ေသး၊ ခ်ဳိးႏွိမ္မႈမ်ား၊ ေက်ာက္ျဖဴေကာလိပ္ဖ်က္ သိမ္းေရးကိစၥရပ္မ်ား၊ ဗမာစကားေျပာျခင္းအေပၚ အၿမဲကဲ့ရဲ႕ခံရမႈမ်ားက ေတာင္ပိုင္းသားမ်ားကို ခံစားခ်က္ ျဖစ္ေပၚစီခပါသည္။
ထို႔အျပင္ ေျမာက္ပိုင္းသားခ်င္းလည္း စစ္ေတြသားက ၿမဳိ႕ႀကီးသား၊ ေျမာက္ဦးသားက နန္းတြင္းသား၊ ေက်ာက္ေတာ္သားက ဘုရားဗ်ာဒိတ္ရၿမီသား၊ မင္းျပားသားကလည္း ငါ့မင္းျပား၊ ေပါက္ေတာကလည္း ငါ့ေပါက္ေတာ၊ ၄င္းအျပင္ ကၽြန္းသား၊ ၿမိဳ႕သား၊ ဆင္းရဲသား၊ ငါ့အဖြဲ႔၊ သူ႔အဖြဲ႔ စသည္ျဖင့္ ဘဝတူ ရခိုင္အခ်င္းခ်င္း အသားယူ၊ ေဂ်ာက္ခ် အရည္မရအဖတ္မရ လုပ္ရပ္မ်ားျဖင့္ မိမိရို႕၏ ကၽြန္ဇာတ္လမ္းကို မရွည္ ရွည္ေအာင္ တက္ညီလက္ညီ ဆြဲဆန္႔ခကတ္ပါသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ျဖစ္ ခ(ၿခီ)လုံးသတ္မွ အမိတ၊ အေရးႀကီးက သြီးစည္းရ ဆိုသည့္အတိုင္း ကုလားရခိုင္ အဓိကရုဏ္း၊ရီေဘး ျဖစ္လာခ်ိန္မွာေတာ့ (ေတာင္ပိုင္းရခိုင္၊ ေျမာက္ပိုင္းရခိုင္၊ အေနာက္သားရခိုင္၊ ေခ်ာင္းသားရခိုင္၊ ဧရာဝတီရခိုင္(အဝကၽြန္းျပန္)၊ ဘဂၤလားရခိုင္၊ ရန္ကုန္ရခိုင္၊ ႏိုင္ငံျခားရခိုင္၊) ရခိုင္ဟူသမွ် ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအတြက္ ရင္ထိတ္ခကတ္သည္။ အတူတကြ ဝမ္းနည္းပူဆြဲကတ္သည္။ အတူတကြ ခံျပင္း နာၾကည္းကတ္သည္။ အတူတကြ ေထာက္ပံ့ကူညီကတ္သည္။ အတူတကြ အေျဖရွာလာကတ္သည္မ်ားကို ျမင္တြိလာရသည္။ မွန္ပါသည္။ ရခိုင္သည္ ရခိုင္ဟု အသံၾကားလွ်င္ ေဂါင္းေထာင္တတ္ေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ရခိုင္လူမ်ဳိးတိုင္း၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲတြင္ ပူႏြီးေသာ အာရီယန္သြီးမ်ား စီးဆင္းနိန္တုန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သိနားလည္မႈေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ျဖစ္၊ မိရိုးဖလာပင္ျဖစ္ျဖစ္ ရခိုင္မွန္က အမ်ဳိးကိုခ်စ္သည္ဆိုေသာ ဝိေသသမွာလည္း မေျပာင္းလဲဘဲ တည္ဟိနိန္ဆဲပင္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ရခိုင္ရို႕အဖို႔မွာ သာမွန္အခ်စ္နန္႔မၿပီး ေတာ္ရုံတန္ရုံဝိုင္းဝန္းလာသည္နန္႔ မလုံေလာက္၊ အဆက္အသြယ္လုပ္ျဖစ္္လာကတ္သည္ထက္ အဆက္အစပ္မိလာေအာင္ထိ ႀကိဳးပမ္းရမည္။ ၊ စိတ္ႀကိဳက္ က်ဳံးယူနိန္ကတ္ေသာ ရွိေဟာင္းအမြီအႏွစ္နန္႔ သဘာဝသယံဇာတ၊ ဆင္းရဲမြဲတည္မႈနန္႔ ပညာေရးနိမ့္က်မႈ၊ အသက္လုထိန္သိမ္းနိန္ရေသာ စာပီနန္႔ယဥ္ေက်းမႈ၊ မ်ဳိးျခားသြီးေရာမႈနန္႔ လူဦးရြိတိုး ပါြးႏႈန္းဆုတ္ယုတ္လာမႈမ်ား အစဟိသည့္ စိန္ေခၚမႈမ်ားပတ္လည္ဝိုင္းနိန္ေသာ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားအဖို႔ ေဒဂနိန္႔ ေဒအေျခအနိန္မွာသာ စစ္မွန္ေသာ စည္းလုံးညီညြတ္မႈကို မရယူႏိုင္ပါက ေနာင္တခ်ိန္တြင္ “တ” ရန္ “ေနာင္တ” ဆိုသည္လည္း မဟိႏိုင္ေၾကာင္းကို ရခိုင္လူမ်ဳိးတိုင္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီက အေလးအနက္ သေဖာေပါက္ရန္မွာလည္း အသက္တမွ် အေရးႀကီးနိန္ပါသည္။
သို႔ျဖင့္ စစ္မွန္ေသာစည္းလုံးညီညြတ္မႈကို လိုခ်င္လွ်င္ ရွိဦးစြာ National Reconcilliation အမ်ဳိး သားရင္ၾကားစိေရး (ဝါ) အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးကို ေဖၚေဆာင္ရပါမည္။ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားစိေရး တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ဆုိပါက အဆင့္ (၄) ဆင့္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
(၁) အသိအမွတ္ျပဳျခင္း။ အသိအမွတ္ျပဳရာ၌ (က)ရခိုင္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း (ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ၊ ပညာ တတ္ ပညာမဲ့၊ စကားတူ စကားမတူ၊ ေဒသတူ ေဒသမတူ) တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ျခြင္းခ်က္မဟိ အသိအမွတ္ ျပဳျခင္း။ (ခ) ရခိုင္အဖြဲ႔အစည္းအခ်င္းခ်င္း ( အားႀကီး အားနည္း၊ သက္ရင့္ သက္ႏု၊ ဝါဒတူ ဝါဒမတူ) တစ္ဖြဲ႔ ကိုတစ္ဖြဲ႔ ျခြင္းခ်က္မဟိ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။
(၂) အသိပီးျခင္း (acknowledgment)။ အသိပီးျခင္း၌ (က) ရခိုင္သမိုင္းကို (စာအုပ္၊ ရုပ္သံတိတ္ ေခြ၊ ေဟာေျပာပြဲ၊ ယွင္းလင္းပြဲ၊ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျဖင့္) က်ယ္ျပန္႔စြာ မွ်ဝီအသိပီးျခင္း။ (ခ) ခ်ဳိးႏွိမ္မႈ၊ အတင္စီးမႈ မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ခကတ္သူ အသီးသီးမွ လုပ္ေဆာင္ခံခရသူမ်ားကို အရိုးသားဆုံး ဖြင့္ဟဝန္ခံျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။
(၃) Contrition ျဖစ္ရပ္မ်ားကိုတာဝန္ယူမႈ၊ ေနာင္တရမႈ၊ ေတာင္းပန္မႈ ျပဳလုပ္ျခင္း။ ဤအဆင့္၌ (က) အမွားက်ဴးလြန္ဖူးသူမ်ားသည္ မိမိ၏လုပ္ရပ္မ်ားကို တာဝန္သိျခင္း၊ တာဝန္ခံျခင္း။ (ခ) မိမိအမွားကို မိမိကိုယ္တိုင္ နားလည္သေဖါေပါက္လာေအာင္ စနစ္တက် ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္း။ (ဂ)အမွားျပဳဖူးသူအနိန္ျဖင့္ အဖုအထိုက္ မွန္သမွ်အား အႀကီးအငယ္မရြီး၊ အက်ဳိးအျပစ္ကို ထည့္မတြက္ဘဲ အတၱကိုခါဝါခ်လွ်က္ ေတာင္းပန္မႈျပဳျခင္း၊ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္းမ်ားကို ဆိုလိုပါသည္။
(၄) (forgiveness) ခြင့္လႊတ္ျခင္း။ ခြင့္လႊတ္ျခင္း၌ တစုံတခုကို တနည္းနည္းျဖင့္ တစုံတရာအထိ အျပဳခံရဖူးသူမ်ားမွ မိမရို႕၏ နာက်ဥ္းခ်က္၊ အစာမေၾကမႈ၊ ဒဏ္ရာေဟာင္းမ်ားအားလုံးကို သင္ပုန္းေျခၿပီး အျမစ္ျပတ္ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ေဒဂနိန္႔ လုပ္ရပ္သည္ အနာဂတ္၏ သမိုင္းျဖစ္သည္။ ေနာင္အနွစ္ တစ္ရာ ကမၻာ့သမိုင္း၌ ရခိုင္လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး ပရုပ္လုံး(ပ်ဴလူမ်ဳိး)ကဲ့သို႔ လုံးပါးပါးလားျခင္း (သို႔မဟုတ္) အစၥေရးကဲ့သို႔ ေအာင္ျမင္စြာေက်ာ္ျဖတ္လာျခင္း ဆိုေသာ အေျဖႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုကို ေဒဂနိန္႔ရခိုင္မ်ားကသာ အဆုံးအျဖတ္ ပီးႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆုံးျဖတ္ပီးႏိုင္သူမ်ားလက္နန္႔ လွပသာအနာဂတ္ကို လွပေသာလက္ရီးမ်ားျဖင့္ အခ်ိန္မလြန္မီ ထုဆစ္ရီးျခစ္ကတ္ပါဖိလို႔ အေရးေပၚ ႏိႈးေဆာ္တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။
အမ်ဳိးသားသြီးစည္းညီညြတ္ေရးအတြက္ တပ္ဦးမွခ်ီတက္ရန္ သႏၷိဌာန္ျဖင့္ ....................
ရခိုင္ဆ္ိုေကshare
ရကၡအလင္းတန္းအဖြဲ႔(ဗဟို)
No comments:
Post a Comment